Wat ouders wensen van artsen

Wat ouders wensen van artsen

Vertaling van 5 rules parents wish we followed

Ouders zijn niet persé betere kinderartsen en kinderartsen niet persé betere ouders, maar het ervaren van verschillende kanten kan een mooie onderwijservaring zijn. Gastblogger Lucinda Winckworth, arts en moeder, schreef voor het British Medical Journal (BMJ) 5 tips vanuit het perspectief van de ouders. Ik kreeg toestemming mijn vertaling te publiceren.

Lucinda schreef: ‘Sinds de komst van mijn kinderen, heb ik zowel de goede als de slechte kanten van de gezondheidszorg ervaren. Een aantal van deze ervaringen zullen leiden tot andere handelswijzen als ik weer ga werken.’

Wat ouders wensen van artsen:

1. Laat slapende baby’s liggen

Nooit eerder besefte ik
1) hoe belangrijk baby’s slaap is voor moeders en
2) hoe humeurig een oververmoeide baby kan zijn en
3) hoe lang het kan duren om zelfs een niet-oververmoeide baby te laten slapen.
Dus bij alle baby’s die tijdens mijn volgende ronde slapen – indien niet ziek of risico op verslechtering – kom ik later terug of bekijk ik de dossiers en observeer vanaf het bedeinde.

2. Wees een kledingexpert

Als je baby’s bovenlijfje wilt onderzoeken, dan kun je een rompertje ook over de armpjes naar beneden uitdoen. De envelophals van een babyromper zorgt ervoor dat ie zowel naar beneden als naar boven uitgetrokken kan worden. Niet elke ouder weet dit. Je kunt dus dubbel indruk maken met deze truc die voor hen van onschatbare waarde zal zijn bij de eerstvolgende spuitluier.

3. Verplaats je in ouders

Dit is iets dat we allemaal proberen te doen, maar het is niet altijd gemakkelijk. Het is frustrerend voor ouders als symptomen worden afgewimpeld (‘gewoon een verkoudheid’ is niet zomaar iets wanneer je wordt geconfronteerd met onderbroken nachten, met een baby die kan niet eten, niet kan slapen en zich ellendig voelt) of, voor ouders nog erger, wanneer ze niet geloofd worden.

Ja, in het verleden raakte ik geïrriteerd door ouders die naar de Spoedeisende Hulp kwamen zonder hun kinderen eerst paracetamol te geven (‘zodat je kon zien hoe hoog de koorts was’), maar ik was nog meer geïrriteerd door de huisarts die niet erkende dat mijn zoon eczeem had omdat (met dank aan tweemaal daags Emovate zalf) zijn huid ‘er nog niet zo slecht uit zag’.

Zelfs uw kleinste opmerking zal herinnerd worden, overdacht worden, over gepiekerd worden en herhaald worden door ouders. Bij de 6 weken check van mijn oudste kind grapte de huisarts: ‘Hij ziet eruit als een hongersnoodbaby’. Mijn zoontje was inderdaad aan de magere kant en zijn lijntje boog af, maar het was misschien niet de meest tactische opmerking tegen een jonge moeder die haar best deed om haar baby borstvoeding te geven.

Zeg ook niet ‘Laten we het proberen’. Veel medische professionals zeggen dit maar waarom? Om ouders op te beuren? Is het een nerveuze mislukte grap? Voor alle duidelijkheid: Het is niet wat ouders willen horen!

4. Eerlijkheid is het beste beleid

Geef toe als je niet iets weet. Probeer niet om ouders af te schepen of iets onder het vloerkleed te vegen. Ouders weten wanneer een arts onzin vertelt en hebben veel meer respect voor iemand die toegeeft dat hij niet alles weet (wie wel?) en een oudere collega of supervisor om hulp vraagt. Geen enkele ouder vindt het erg om een uur te wachten op een second opinion, maar alle ouders raken geërgerd als hen onzin wordt verteld, ook al duurt het even voordat zij zich realiseren dat je niet meer weet!

Mijn tweede kind had een vreemd ‘ding’ op haar tong. In 10 jaar geneeskunde had ik het nog nooit gezien dus was ik erop voorbereid dat beginnende artsen die mijn baby zouden controleren, waarschijnlijk niet zouden weten wat het was. Wat ik wel van hen verwachtte is dat zij, bij onzekerheid, hun opleiders zouden raadplegen. Mij werd verteld dat het om een Epstein pearl ging (voor zover ik weet, niet mogelijk op de tong zelf?!). De artsen vonden dat ze gelijk hadden en waren onvermurwbaar. Uiteindelijk heb ik met behulp van Google het fibroom zelf moeten diagnosticeren.

5. Respecteer baby’s ook al kunnen ze niet praten

Behandel baby’s niet anders dan een ouder kind of een volwassene, juist omdát ze nog niet tegen je kunnen praten of kunnen roepen. Je prikt oudere kinderen of volwassenen ook niet meer dan 10x (tenzij uitzonderlijke omstandigheden) dus doe dat een baby ook niet aan. Ouders kunnen je vertellen als een procedure niet werkt. Onthoud de 3-pogingen-regel en vraag tijdig om hulp. De meeste ervaren artsen zullen je dankbaar zijn dat je belt vóórdat de patiënt hysterisch wordt bij de aanblik van een arts, de ouders hun geduld hebben verloren en er geen potentiële aderen meer zijn.

Doe geen test ‘voor de zekerheid’. Een kronkelende baby op een steriele pot zetten voor een ‘schone straal’ urine terwijl zijn temperatuur hoogstwaarschijnlijk door een luchtweginfectie komt, is niet gemakkelijk. En niet fijn, voor niemand! Jongens plassen vaak als een onverwachte fontein terwijl meisjes het voor elkaar krijgen overal urine langs te laten te sijpelen.

Wie verschoont de kleding?!

 

Met dank aan

Roel Bolt, kinderarts Sint Franciscus Gasthuis, die het oorspronkelijke blog twitterde, zo onder mijn aandacht bracht en mijn vertaling checkte.

 

Lees meer

Tegenstrijdige informatie en adviezen: Om gek! van te worden

Bedankt voor je klacht!

 

Reacties uitgeschakeld voor Wat ouders wensen van artsen

Sylvie deed de hbo-opleiding verpleegkunde en werkte in diverse velden van de gezondheidszorg. Als moeder ontdekte zij in 1999 inbakeren, toen haar derde kind oververmoeid en overprikkeld was geraakt. In 2001 startte Sylvie de site inbakeren.nl en tien jaar later ging zij ook bloggen. Over lichaamstaal van baby’s en over huilen, voeden en slapen. Aangemoedigd door de positieve reacties van ouders op haar blogs en schrijfstijl, schreef zij in 2015 het boek Slapen als een baby. Vanwege andere werkzaamheden droeg zij in 2023 deze website over. De berichten blijven bestaan. Tegenwoordig is er - meer dan ooit - behoefte aan basisinformatie.